Τεχνητή Νοημοσύνη και Ειδικές Ανάγκες

Κάποτε, η απώλεια ενός μέλους ή η ύπαρξη άλλης ειδικής ανάγκης σήμαινε χρόνια επισκέψεων σε γιατρό, μειωμένη ικανότητα και μια πιο σύντομη και λιγότερο ευτυχισμένη ζωή. Ωστόσο, τα καλύτερα προσθετικά και άλλες συσκευές, πολλές από τις οποίες διαθέτουν δυνατότητα AI, έχουν κάνει αυτό το σενάριο παρελθόν για πολλούς ανθρώπους. Για παράδειγμα, δείτε αυτό το ζευγάρι που χορεύει . Η γυναίκα έχει προσθετικό πόδι. Αυτές τις μέρες, μερικοί άνθρωποι μπορούν να τρέξουν έναν μαραθώνιο ή να κάνουν αναρρίχηση, ακόμα κι αν έχουν χάσει τα αρχικά τους πόδια.

Πολλοί άνθρωποι βλέπουν τον όρο ειδικές ανάγκες ως ισοδύναμο με σωματικά ή διανοητικά ανεπαρκή ή ακόμα και ανάπηρο. Ωστόσο, σχεδόν ο καθένας έχει κάποια ειδική ανάγκη. Στο τέλος μιας κουραστικής μέρας, κάποιος με απολύτως φυσιολογική όραση μπορεί να επωφεληθεί από το λογισμικό μεγέθυνσης για να μεγαλώσει το κείμενο ή τα γραφικά στοιχεία. Το λογισμικό μετάφρασης χρώματος μπορεί να βοηθήσει κάποιον με κανονική έγχρωμη όραση να δει λεπτομέρειες που δεν είναι κανονικά ορατές (τουλάχιστον, σε κάποιον με φυσιολογική όραση). Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν, τείνουν να χρειάζονται περισσότερη βοήθεια για να ακούσουν, να δουν, να αγγίξουν ή με άλλο τρόπο να αλληλεπιδράσουν με κοινά αντικείμενα. Ομοίως, η βοήθεια σε εργασίες όπως το περπάτημα θα μπορούσε να κρατήσει κάποιον έξω από ένα γηροκομείο και στο σπίτι του για όλη του τη ζωή. Το θέμα είναι ότι η χρήση διαφόρων ειδών τεχνολογιών με δυνατότητα AI μπορεί να βοηθήσει σημαντικά όλους να έχουν μια καλύτερη ζωή.

Λαμβάνοντας υπόψη τις λύσεις που βασίζονται σε λογισμικό

Πολλοί άνθρωποι που χρησιμοποιούν υπολογιστές σήμερα βασίζονται σε κάποιο είδος λύσης που βασίζεται σε λογισμικό για την κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών. Μία από τις πιο διάσημες από αυτές τις λύσεις είναι ένα πρόγραμμα ανάγνωσης οθόνης που ονομάζεται Job Access With Speech (JAWS) που σας ενημερώνει για την εμφάνιση περιεχομένου χρησιμοποιώντας εξελιγμένες μεθόδους. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, κάθε τεχνική στην οποία βασίζονται τόσο η επιστήμη των δεδομένων όσο και η τεχνητή νοημοσύνη για να ρυθμίσουν δεδομένα, να τα ερμηνεύσουν και στη συνέχεια να παράσχουν ένα αποτέλεσμα πιθανότατα εμφανίζεται στο λογισμικό JAWS, καθιστώντας το έναν καλό τρόπο για οποιονδήποτε να κατανοήσει τις δυνατότητες και τα όρια του λογισμικού- βασισμένες λύσεις. Ο καλύτερος τρόπος για να δείτε πώς λειτουργεί αυτό για εσάς είναι να πραγματοποιήσετε λήψη και εγκατάσταση του λογισμικού και, στη συνέχεια, να το χρησιμοποιήσετε με δεμένα μάτια για να εκτελέσετε συγκεκριμένες εργασίες στο σύστημά σας. (Αποφύγετε οτιδήποτε θα σας τρομοκρατήσει, ωστόσο, γιατί θα κάνετε λάθη.)

Το λογισμικό προσβασιμότητας βοηθά τα άτομα με ειδικές ανάγκες να εκτελούν απίστευτες εργασίες. Μπορεί επίσης να βοηθήσει τους άλλους να καταλάβουν πώς θα ήταν να έχουν μια ειδική ανάγκη. Ένας σημαντικός αριθμός τέτοιων εφαρμογών είναι διαθέσιμος, αλλά ρίξτε μια ματιά στο Vischeck ή ένα παράδειγμα. Αυτό σας επιτρέπει να βλέπετε τα γραφικά με τον ίδιο τρόπο που τα βλέπουν άτομα με συγκεκριμένα είδη αχρωματοψίας. Φυσικά, το πρώτο πράγμα που θα ανακαλύψετε είναι ότι ο όρος αχρωματοψία είναι στην πραγματικότητα εσφαλμένος. Τα άτομα με αυτές τις συνθήκες βλέπουν το χρώμα μια χαρά. Το χρώμα απλώς μετατοπίζεται σε διαφορετικό χρώμα, οπότε το να πούμε ότι το χρώμα μετατοπίστηκε είναι πιθανότατα καλύτερος όρος.

Στηριζόμενη στην αύξηση του υλικού

Πολλά είδη ειδικών αναγκών απαιτούν περισσότερα από λογισμικό για να αντιμετωπιστούν επαρκώς. Η ενότητα «Σκεφτείτε τη χρήση των εξωσκελετών», νωρίτερα σε αυτό το κεφάλαιο, σας ενημερώνει για τους διάφορους τρόπους με τους οποίους οι εξωσκελετές χρησιμοποιούν σήμερα για την πρόληψη τραυματισμών, την αύξηση των φυσικών ανθρώπινων ικανοτήτων ή την αντιμετώπιση ειδικών αναγκών (όπως το να επιτρέπεται σε παραπληγικό να περπατήσει). Ωστόσο, πολλά άλλα είδη αύξησης υλικού καλύπτουν άλλες ανάγκες και η συντριπτική πλειοψηφία απαιτεί κάποιο επίπεδο τεχνητής νοημοσύνης για να λειτουργήσει σωστά.

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τη χρήση συστημάτων βλέμματος ματιών . Τα πρώτα συστήματα βασίζονταν σε ένα πρότυπο τοποθετημένο στην κορυφή της οθόνης. Ένας τετραπληγικός θα μπορούσε να κοιτάξει μεμονωμένα γράμματα, τα οποία θα λάμβαναν δύο κάμερες (μία σε κάθε πλευρά της οθόνης) και στη συνέχεια θα πληκτρολογούσαν στον υπολογιστή. Πληκτρολογώντας εντολές με αυτόν τον τρόπο, ο τετραπληγικός θα μπορούσε να εκτελέσει βασικές εργασίες στον υπολογιστή.

Μερικά από τα πρώιμα συστήματα οφθαλμικού βλέμματος συνδέονται με έναν ρομποτικό βραχίονα μέσω του υπολογιστή. Ο ρομποτικός βραχίονας θα μπορούσε να κάνει εξαιρετικά απλές αλλά σημαντικές ενέργειες, όπως να βοηθήσει τους χρήστες να πιουν ένα ποτό ή να ξύσουν τη μύτη τους. Τα σύγχρονα συστήματα στην πραγματικότητα βοηθούν στη σύνδεση του εγκεφάλου ενός χρήστη απευθείας με το ρομποτικό χέρι , καθιστώντας δυνατή την εκτέλεση εργασιών όπως το φαγητό χωρίς βοήθεια.

Βλέποντας AI στην προσθετική

Μπορείτε να βρείτε πολλά παραδείγματα τεχνητής νοημοσύνης που χρησιμοποιούνται στην προσθετική. Ναι, υπάρχουν ορισμένα παθητικά παραδείγματα, αλλά τα περισσότερα από τα νεότερα οράματα για την προσθετική βασίζονται σε δυναμικές προσεγγίσεις που απαιτούν μια τεχνητή νοημοσύνη για την εκτέλεση. Ένα από τα πιο εκπληκτικά παραδείγματα προσθετικών με δυνατότητα AI είναι το πλήρως δυναμικό πόδι που δημιουργήθηκε από τον Hugh Herr. Αυτό το πόδι και ο αστράγαλος λειτουργούν τόσο καλά που είναι πραγματικά δυνατό για τον Hugh να εκτελέσει εργασίες όπως η αναρρίχηση. Μπορείτε να δείτε μια παρουσίαση που έκανε πρόσφατα στο TED .

Ένα ηθικό δίλημμα που ίσως χρειαστεί να εξετάσουμε κάποια στιγμή στο μέλλον (ευτυχώς όχι σήμερα) είναι όταν τα προσθετικά επιτρέπουν πραγματικά στους χρήστες τους να ξεπεράσουν ουσιαστικά τις εγγενείς ανθρώπινες ικανότητες. Για παράδειγμα, στην ταινία Eon Flux, η Sithandra έχει χέρια για πόδια. Τα χέρια είναι ουσιαστικά ένα είδος προσθετικής μοσχευμένης σε κάποιον που είχε κανονικά πόδια. Τίθεται το ερώτημα εάν αυτού του είδους η προσθετική εφαρμογή είναι έγκυρη, χρήσιμη ή ακόμη και επιθυμητή. Κάποια στιγμή, μια ομάδα ανθρώπων θα χρειαστεί να καθίσει και να εξακριβώσει πού πρέπει να τελειώσει η χρήση προσθετικών για να διατηρήσουμε τους ανθρώπους ως ανθρώπους (υποθέτοντας ότι αποφασίσουμε να παραμείνουμε άνθρωποι και να μην εξελιχθούμε σε κάποια επόμενη φάση). Προφανώς, δεν θα δείτε κανέναν με χέρια για πόδια σήμερα.